Another day at the beach - 5 augustus 2019

Om half 7 werden we even wakker en zagen precies de zonsopgang komen. Hier konden we een tijdje naar staren en kropen weer terug het bed in. Daarna besloten we om hard te gaan lopen over het strand. De conditie moest tenslotte ook weer opgebouwd worden. Voor Ruben startte de selectietrainingen over een week. Het was nu al warm, maar met een voldaan gevoel en 5 km in de benen, konden we direct afkoelen in de zee. Bij het ontbijt kwamen we een Pools gezin tegen, waarvan we hun kinderen Engels hoorde praten. We waren benieuwd naar hoe ze dit hadden gedaan en kwamen zo in gesprek. Ze blijken op wereldreis te zijn. Zijn inmiddels ruim een maand onderweg in Afrika en zouden na Afrika doortrekken naar Zuid /Midden en Noord-Ameria en vervolgens door naar Australië en Azië. Het is gaaf om hun ervaringen en plannen te horen. We gingen weer lekker de zon in. Even zwemmen, weer terug de zon in en toen was het alweer tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Hij was weer geopend en we waren snel aan de beurt. Helaas was het prikken een ramp, want tot 6 keer toe hebben ze verkeerd geprikt omdat ze de aderen niet konden vinden. Er zaten inmiddels overal blauwe plekken en de pijn was niet op zijn minst. Toen besloten ze om de dokter maar te bellen die op pad was. In de tijd dat we moesten wachten vroeg de verpleegster aan Roos waarom ik huilde tegenover mijn man. Dat kan toch niet? Je moet je sterk tonen tegenover hem, anders vind hij je zwak. Het was bijzonder om te horen dat je als vrouw niet kan huilen in Afrika. Roos vertelde dat het juist goed was om je emotie te tonen, maar dat verhaal kwam er bij haar niet in. Na twee uur, was het eindelijk voorbij en konden we een lunch scoren en terug naar het resort. Daar hebben we een heerlijke verse milkshake gedronken van de bar en hebben we nog lekker gechilld. De prijzen zijn in het resort (of de supermarkt op Zanzibar) wel ontzettend Europees. Waar we bij wat kraampjes een complete lunch hebben gescoord voor nog geen euro (4 luxe broodjes of vier chapati’s en twee broodjes), kost één milkshake 2 euro. Of een zak chips in de supermarkt voor 3 euro, terwijl je een zak brood voor 50 cent scoort, een hele watermeloen voor nog geen euro en een volle zak groenten voor 40 cent. We zouden lekker zelf koken vanavond. Chapati met avocado salade van allerlei groentes (zoals Eneza hem maakte tijdens de tour door het regenwoud). Na weer een prachtige avond aan de zee, konden we weer lekker het bed in.