De terugreis - 9 juli 2019

We hadden heerlijk geslapen en waren klaar voor de pittige terugreis. Deze zou namelijk ruim 21 uur duren met twee overstappen. We hadden een chauffeur geregeld die om 8.30 uur bij het resort zou zijn. Hij was netjes op tijd (wat voor ons ook nieuw was hier), waarna Ruben precies een berichtje van de vliegmaatschappij kreeg dat de vlucht ruim 3 uur was vertraagd. 3 uur?! Zouden we dan nog onze overstap halen. We hadden gelukkig een lange overstap tijd, waardoor we nog 1,5 uur zouden hebben voor de overstap. Het was ons niet gelukt om voor de 2e en 3e vlucht online in te checken, dus dat moesten we nog wel doen tijdens de overstap. Dan konden we toch nog onverwachts de zwemkleding uit de koffer halen om nog even het strand op te gaan. Dat was geen straf gelukkig en de chauffeur vond het geen probleem om 11.45 uur terug te komen. Om 11.45 uur zaten we echt in de taxi en konden we vertrekken. Het was een uur naar het vliegveld en het zou maar een kleine luchthaven zijn. We waren er zo doorheen! Helaas had de vlucht nog wat vertraging waardoor we op het vliegveld nog maar 1 uur hadden voor de overstap. Dit betekende rennen, want de vliegmaatschappij kon het niet voor elkaar krijgen om de koffers over te brengen naar onze nieuwe vliegmaatschappij Emirates. We moesten dus ook nog eerst onze koffers in de bagagehal ophalen, naar de balie om in te checken (we konden uiteraard niet meer naast elkaar zitten), door naar de douane, vervolgens naar de uitschrijfbalie, door naar de security check en toen richting de gate. Het was een race tegen de klok, want bij al deze fases stonden nogal wat rijen. Er was nog een Engels stel die ook de overstap naar Dubai moest halen en samen konden we overal wat voordringen en waren we net op tijd bij de gate. Gelukkig! Na wat geregel in het vliegveld wilden wat mensen wisselen waardoor we toch naast elkaar konden zitten. Fijn! Op wat krijsende baby’s na was het een goede vlucht. We kwamen om 23.30 uur aan in Dubai en moesten daar lang wachten op onze volgende vluchten. Hier zouden namelijk onze wegen scheiden. Ruben vloog naar Nederland terug (voor de selectietrainingen) en Roos zou doorvliegen naar Italië om nog een weekje bij de familie langs te gaan. Om 3.00 uur was het tijd om te boarden voor Roos. Het was gek om hier al afscheid van elkaar te nemen na zo lang en intens samen geleefd te hebben en ook zo veel meegemaakt te hebben. Maar gelukkig is het maar voor een week ;) Het was een onvergetelijk avontuur met hoogte en diepte punten, maar vooral fantastisch om aan terug te denken. Deze 4 weken zijn voorbij gevlogen en we zouden het zo opnieuw doen. Maar er zijn genoeg nieuwe landen om te verkennen, waar wij ook graag naar uitkijken. Bedankt aan iedereen die zo trouw onze verhalen heeft gevolgd en met ons mee heeft geleefd in al onze avonturen en ervaringen. Liefs van ons!